Dobrzy ludzie uskrzydlają

Co mamy, co posiadamy jako ludzie? Pozornie nic. Niekiedy jednak zdarza się tak, iż dostajemy od losu 2 atrybuty, które możemy odpowiednio wykorzystać - jeżeli akurat zostaną nam one dane. Cóż więc takiego mamy, cóż dostajemy od Tego na Górze?

Mamy siebie. Cokolwiek dzieje się w naszym życiu, zawsze mamy siebie. Jesteśmy dla siebie wsparciem... albo nie. Lubimy siebie... albo nie. Jesteśmy dla siebie dobrzy... albo nie.

Możemy być sami dla siebie najlepszymi przyjaciółmi albo najgorszymi wrogami. Możemy się uskrzydlać albo wykańczać. W razie upadku możemy starać się podnieść albo dać się zdołować innym.

Są tacy ludzie, którzy w razie porażki wmawiają nam, że jesteśmy do niczego, że jesteśmy beznadziejni. Możemy im wierzyć albo nie. Ja kiedyś im wierzyłam, teraz już im nie wierzę. Wierzę sobie.

Ludzie to tylko ludzie, ich słowa to tylko ich słowa. Możemy je przyjąć albo odrzucić - mamy wybór. Ludzie też potrafią się mylić, mają mylne pojęcie na temat nasz oraz naszych możliwości. Nie znają nas, nie siedzą w naszych głowach.

Najlepiej jest wierzyć sobie, ufać sobie i swoim emocjom. Wierzyć sobie, wierzyć w siebie. Każdy ma swoją drogę i to, co jest dobre dla innych, dla nas być dobre nie musi. I na odwrót: to, co szkodliwe dla innych, dla nas szkodliwe być nie musi. Niby taki tam truizm, ale jakże często o tej ważnej i oczywistej prawdzie życiowej zapominamy...

A drugi atrybut? To czas, który dostaliśmy do wykorzystania na tej planecie. Możemy go wykorzystać tak, jak wmawiają nam inni, żebyśmy go wykorzystywali albo... robić po swojemu. Od niedawna zawsze wybieram to drugie.